Dit nooit meer… Ik had het zelf niet door, dat was misschien nog wel het ergste.
Ik hoor het Frederik nog zeggen: “Weet je, elke 2 tot 3 weken vóórdat een nieuwe groep start, ben je niet te genieten en moeten wij op eieren lopen. Dat ben ik zat.”
Ouch. Waar ik steeds met een grote glimlach volhield dat het ondernemen heerlijk is, vond mijn gezin wat anders.
Ik draaide mijn programma’s nog in rondes van 4 maanden. Dus 3 lanceringen per jaar (dat dat ‘dus’ helemaal niet logisch was, dat het er ook 2 hadden kunnen zijn, of maar één, dat zie ik nu, maar toen leek het heel logisch dat ik maar door en door ging).
Vlak voor een nieuwe ronde startte, was er weer die spanning. Zou het me dit keer wéér lukken? Zou ik de groep weer ‘vol’ krijgen? Challenge, webinar, salesgesprekken, de spanning liep op naarmate de startdatum dichterbij kwam (ik krijg het er nog benauwd van want tegelijkertijd draaide ik ook nog de ‘huidige’ groep).
“Hoeveel mensen doen er al mee?” vond ik de meest afschuwelijke vraag. Want tsja, er waren meerdere mensen geïnteresseerd, maar niemand had nog definitief ja gezegd. Alsof ze allemaal op elkaar zaten te wachten.
Achteraf was de stress nooit nodig, want de groepen kwamen altijd vol.
En toch nam de spanning steeds weer toe. Bleek ik thuis niet te genieten. Keer op keer.
Want ik kon niet anders he? Mijn programma was lineair en door het onderwerp (ik was toen nog loopbaancoach) was dat ook de enige optie. Mensen moesten tegelijk van A naar B naar C vanwege de groepssessies.
Allemaal overtuigingen. Die in mijn ogen hartstikke waar waren. Het heeft me flink wat lanceringen en discussies thuis gekost voordat ik doorhad dat iets anders óók waar kon zijn.
Maar toen zag ik opeens ook hoe het anders mogelijk was. Hoeveel relaxter dat zou zijn. Mijn programma’s lopen nu continu. Ik hoef niemand meer teleur te stellen want je kunt op elk moment instappen. En ik kan altijd zeggen hoe mooi de huidige groep is, want die groep is er, altijd.
Het bleek ook zoveel waardevoller voor mijn klanten (wow, die had ik van tevoren écht niet kunnen bedenken, dat iets wat onmogelijk leek en ingegeven was door een eigen verlangen, zo veel meer waarde zou toevoegen voor mijn klanten).
Je snapt het, toen ik mijn business coachingsprogramma vervolgens ontwikkelde, werd het een doorlopend programma. Zonder lanceringen.
Want god, die lanceringen… dat nooit meer.
Maar daarvoor had ik eerst die overtuigingen los te laten.
Is Frederik me nog steeds dankbaar voor.
Ik weet dat jij het ook liever anders doet, maar het ‘kan nog niet’.
Triggert dit je? Stuur me een mailtje.