“Het voelt te zwaar. Te zwaar om te dragen. Dat wil ik niet meer. Dus ik ben me aan het omscholen en ga een switch in mijn bedrijf maken. Dat voelt veel lichter. Wil jij me helpen om die switch te maken?”.
“Nee” antwoord ik. “Daar ga ik je niet bij helpen. Want, en ik ga nu even bloedeerlijk met je zijn, volgens mij is dit een vlucht. Die hele omscholing is een vlucht vanuit angst.”
En toen was het stil. Ik zag haar naar binnen keren. Om vervolgens op te kijken, me recht aan te kijken.
“Je hebt gelijk” zegt ze. “Het is een vlucht. Shut, het is gewoon een vlucht.”
“Wat maakt het zwaar?” vraag ik haar. “Is dat de inhoud van je werk, of is dat alles er omheen, het ondernemerschap?”.
In eerste instantie wil ze antwoorden dat het de inhoud is. Want het is zware problematiek waar ze zich mee bezig houdt. Dat wat ze doet met mensen, is echt life changing. Serious stuff.
Maar al pratende beseft ze dat dat niet is wat het zwaar maakt. Het is het moeten zoeken naar klanten, zichzelf in de uitverkoop zetten als ze probeert te verkopen dat het zwaar maakt. En het zijn de klanten, de klanten die weinig gemotiveerd zijn, niet bereid om te veranderen, om patronen te doorbreken. En dus geen resultaat boeken. Die maken het zwaar.
“Wanneer is het licht?” vraag ik aan haar.
Haar ogen beginnen te stralen, ze hoeft maar een fractie van een seconde na te denken.
“Ik kreeg een bedankje van een klant. Die me vertelde hoe belangrijk het traject met mij voor haar was geweest. Dat het voor haar echt het verschil had gemaakt tussen wegkwijnen op de bank en het leven weer omarmen.”
“Hoe was dat traject met haar?” vraag ik haar. “Was dat zwaar, of was dat licht?”.
“Dat was licht!” antwoordt ze zonder enige twijfel. “Het was zó ontzettend mooi om te zien wat het haar bracht, dat gaf zó ontzettend veel voldoening. En het werken met haar was ook echt een feestje, dat ging als vanzelf.”
“Hoe zou het zijn als je meer van dit soort klanten had? Als je meer van dit soort resultaten zou kunnen bereiken op deze manier?”
Haar antwoord kun je zelf wel invullen nu…
Ons gesprek ging verder over hoe ze het voor elkaar zou kunnen krijgen om meer op die manier te werken. Om makkelijker dit soort klanten aan te trekken. En ze zag het voor zich. Ging meer en meer stralen. De ideeën bleven stromen. En werden steeds haalbaarder voor haar.
“Het was inderdaad een vlucht. En daar stop ik mee. Ik ga er voor vol. Want dit is wat ik te doen heb, dat voel ik aan alles.”
En dat is waar het me om gaat. Dat je voelt, durft te voelen, wat jij te doen hebt. Dat je niet vlucht vanuit angst naar een manier die makkelijker lijkt, maar dat waarschijnlijk helemaal niet is. Dat je echt impact durft te gaan maken. Op een moeiteloze, lichte manier. En dat je daar vol voor gaat.