Mijn schoonvader schudt meewarig zijn hoofd. “Typisch doe-het-zelvers.”
Je hoort hem nog net niet klungels zeggen, maar zijn gezicht spreekt boekdelen (dat hebben we gemeen, ons gezicht houdt niks geheim).
“Veel te zunig. Smeer toch eens een fatsoenlijke hoeveelheid verf op die muur. Minder strepen. Pakt het ook veel beter.”
Mijn schoonvader is huisschilder. Heeft jaren zijn eigen schildersbedrijf gehad. Is wereldberoemd in Emmeloord. Een expert.
Kortom: hij kan het weten.
Wil je een goed stuk schilderwerk afleveren, dan heb je goede verf nodig, moet je niet bang zijn om veel verf te gebruiken, grote streken maken en steeds dezelfde kant op strijken.
Mijn schoonvader is ook altijd viezer als hij schildert dan als ik schilder. Met “precies genoeg” verf op mijn kwast (mijn woorddn, “precies te weinig”, zijn gedachte) vliegen me immers ook niet de spetters om de oren.
Hier moet ik aan denken als ik deze ochtend weer eens zit te klungelen met mijn nagellak.
“Genoeg verf op die kwast!”
En is het met ondernemen niet net zo?
Dat je het lef moet hebben om grote streken te maken. En vooral niet bang moet zijn om te veel te gebruiken.
Man, wat zie ik het vaak gebeuren. Dat we als ondernemers te weinig verf gebruiken. Waardoor het onvoldoende pakt wat we doen.
Anders gezegd: waardoor wat we doen, niet de impact heeft die het zou kunnen hebben. Als we voluit zouden durven gaan.
Nog te vaak zijn we te voorzichtig. In onze propositie, in onze marketing, in hoe we met onze klanten omgaan.
Bang te veel te zijn. Bang voor de kracht die dan vrij komt. Bang voor de impact die we dan maken.
Als je zunig blijft doen…
Geklungel is het niet. Maar het is ook niet je masterpiece waar je nu aan werkt.
Stop alsjeblieft met dat zunig. Ga voluit. En neem die spetters voor lief.
Ja, gaat makkelijker als je die angst achter je laat.
Kun je aan werken, alleen. Of samen met mij.
Op jouw niveau, uiteraard. Want een groter schildersdoek, meer vierkante meters muur vragen immers meer verf.
Plan nu een call met me in, hebben we het samen over welk formaat schildersdoek ik voor jou voor me zie.
Mijn schoonvader schudt meewarig zijn hoofd. “Typisch doe-het-zelvers.”
Je hoort hem nog net niet klungels zeggen, maar zijn gezicht spreekt boekdelen (dat hebben we gemeen, ons gezicht houdt niks geheim).
“Veel te zunig. Smeer toch eens een fatsoenlijke hoeveelheid verf op die muur. Minder strepen. Pakt het ook veel beter.”
Mijn schoonvader is huisschilder. Heeft jaren zijn eigen schildersbedrijf gehad. Is wereldberoemd in Emmeloord. Een expert.
Kortom: hij kan het weten.
Wil je een goed stuk schilderwerk afleveren, dan heb je goede verf nodig, moet je niet bang zijn om veel verf te gebruiken, grote streken maken en steeds dezelfde kant op strijken.
Mijn schoonvader is ook altijd viezer als hij schildert dan als ik schilder.
Met “precies genoeg” verf op mijn kwast (mijn woorddn, “precies te weinig”, zijn gedachte) vliegen me immers ook niet de spetters om de oren.
Hier moet ik aan denken als ik deze ochtend weer eens zit te klungelen met mijn nagellak.
“Genoeg verf op die kwast!”
En is het met ondernemen niet net zo?
Dat je het lef moet hebben om grote streken te maken. En vooral niet bang moet zijn om te veel te gebruiken.
Man, wat zie ik het vaak gebeuren. Dat we als ondernemers te weinig verf gebruiken. Waardoor het onvoldoende pakt wat we doen.
Anders gezegd: waardoor wat we doen, niet de impact heeft die het zou kunnen hebben. Als we voluit zouden durven gaan.
Nog te vaak zijn we te voorzichtig. In onze propositie, in onze marketing, in hoe we met onze klanten omgaan.
Bang te veel te zijn.
Bang voor de kracht die dan vrij komt.
Bang voor de impact die we dan maken.
Als je zunig blijft doen…
Geklungel is het niet. Maar het is ook niet je masterpiece waar je nu aan werkt.
Stop alsjeblieft met dat zunig.
Ga voluit.
En neem die spetters voor lief.
Ja, gaat makkelijker als je die angst achter je laat.
Kun je aan werken, alleen. Of samen met mij.
Op jouw niveau, uiteraard.
Want een groter schildersdoek, meer vierkante meters muur vragen immers meer verf.
Plan nu een call met me in, hebben we het samen over welk formaat schildersdoek ik voor jou voor me zie.